Afscheid en de toerist uithangen
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Ruth
16 April 2008 | China, Peking
Zo, dat is alweer lang geleden dat ik voor het laatst wat van mij heb laten horen. Het is nog niet zo gemakkelijk om een computer met internet en tijd te vinden hier in China. Ik waarschuw jullie alvast, dit gaat een lang verhaal worden! :) Veel beleefd.
Allereerst over het afscheid. De familie vond mijn cadeautjes erg leuk en met name een boekje met foto's en een verhaal dat ik had gemaakt beviel erg goed. Vrijdagochtend zou ik om 9 uur in de ochtend met de bus gaan. Helaas was ik die nacht voor de verandering weer eens ziek... En niet een klein beetje ook! Buikpijn met alle gevolgen van dien. Niet veel geslapen, dus je zou het gerust een rotnacht kunnen noemen. Toen ik het mijn Chinese moeder vertelde stelde ze voor om mijn vertrek een dag uit te stellen, maar ik had mijn keus gemaakt en zou die dag vertrekken ook! Het afscheid was emotioneel. Je leeft 3 maand intensief met mensen en dan is het plotseling allemaal voorbij! De moeder had het er ook moeilijk mee.
De busreis was dramatisch. Na een kwartier moest ik al naar de wc (dringend) en toen moest ik nog 4 uur en 3 kwartier... Niet bepaald prettig... Ik heb nog nooit zo'n rot busreis gehad. Toen ik in Lijiang was had ik een adres van een hostel in Kunming gevonden, dus die heb ik mooi gebruikt toen ik in Kunming arriveerde. Ik drukte het adres onder de neus van een taxichauffeur. Het was een prima hostel en ook aanbevolen door Lonely Planet. Die dagen erna een beetje uitgeziekt en opgeknapt (ben nu dus weer helemaal beter). Het meisje waar ik het eerder over had (Ingrid), die heeft me elke dag naar allerlei bezienswaardigheden genomen, dus dat was erg leuk. Kunming is een mooie stad. Wel erg groot. Stukken groter dan Dali. Zondagavond kwamen Summer en Ellen ook in Kunming en Ellen heeft toen 2 nachten bij mij geslapen (ik had toch een 2persoonskamer). Met z'n 2en (Ellen en ik) zijn we naar Stoneforest geweest. Dat was nogal een onderneming, want om daar met de bus te komen is nog niet zo gemakkelijk! Na veel geouwehoer en gedoe is het ons gelukt. Helaas wel afgezet (het was duidelijk dat we meer hadden betaald dan de rest van de mensen), maar je kunt niet alles hebben... En onderweg stopten we ook plotseling ergens om een tempel te bekijken... Erg lastig als je niks verteld wordt en dat je alleen duidelijk wordt gemaakt dat je uit moet stappen...
The Stoneforest is een erg mooi en groot park. Heel veel grote stenen. Aan het begin heb je nog zoiets van oe en ah, maar na de 20e steen is dat enthousiasme toch wel een beetje weg. Maar echt een mooi park (dus mocht je in de buurt zijn :-P). Ben daar wel vreselijk verbrand, dus dat was jammer. Daarom heb ik de dag erna maar een paraplu gekocht. Jawel, voor de zon!! Ik word al een echte Chinees! Maar zonder deed het vreselijk pijn, dus ik moest wel.
Die dag erna ben ik met Ellen naar een Expopark, maar dat was niet echt een aanrader. Het was gezellig, maar het park was niet echt wow.
Die avond afscheid genomen van Summer en Ellen. De volgende ochtend zou Ingrid me naar het vliegveld brengen, dus dat had ik mooi voor elkaar.
Ik heb een mooie en relaxte tijd in Kunming gehad en het vakantiegevoel had me al helemaal te pakken! Iets teveel misschien! :-P
Mijn vliegreis ging van Kunming naar Hong Kong. Daar nog een paar uur vertraging (daar kreeg ik mooi een voedselbon, dus dan ben ik tevreden ;) ) en toen naar Shanghai. Daar kwam ik om 12 uur 's nachts aan, wat een tijd. Lang lopen zoeken naar dat hotel (5x gevraagd en 5x de verkeerde kant op gestuurd.). Toen ik het niet kon vinden had ik het opgegeven en ben ik een ander hotel binnengestapt. Bleek het het goede hotel te zijn, maar ze hadden ook een andere naam... zucht...
De dag erna (de 10e zitten we inmiddels op) een beetje relaxt aan gedaan en alvast gekeken waar ik Saima op moest wachten.
11 april was het eindelijk zover. In de vroege ochtend met spul en al naar de terminal waar ik Saima ongeduldig heb opgewacht! Goh, wat is het leuk om weer een bekend gezicht te zien! Het was emotioneel. Wat grappig is, is dat het zo snel weer vertrouwd is. Hoe snel je weer in het oude ritme vervalt is niet te geloven. We werden opgewacht door een Engels sprekend Chinees meisje (over de naam is nogal wat onduidelijkheid) en die bracht ons naar het hotel. En wat was dat een hotel! Het zag er zo duur en luxe uit! De deur werd voor ons opengehouden enzo! Dat beloofde nog wat voor de rest van de reis! En de kamer! Zo groot! Zag er dus goed uit! :)
Al snel begon een rondleiding (sightseeing) door de stad met dat Chinese meisje. We hebben toen gezien: Old Shanghai, Yuyuan Garden, Jade tempel, The Bund, the Bridge to Pudong en the Grand Hyaftt Hotel (daar kun je over de stad kijken vanaf de 88e verdieping, voor zover dat mogelijk was met al die smog). Het meisje had er flink de vaart in, dus we hebben alles bezocht binnen een halve dag. Maar Saima had natuurlijk een flinke reis achter de rug (en ik ben altijd lui :P), dus toen waren we ook wel kapot. Daarna dus lekker op tijd naar bed gegaan. Volgende dag hadden we een vrije dag en die hebben we mooi volgepland.
We zijn eerst nogmaals (maar nu uitgebreid) over de Bund gelopen. Wat een drukte! Een en al toeristen en verkopers. We hebben toen een boottocht gemaakt over de grote rivier (Huangpu). Vanaf het water konden we mooie foto's maken van de omgeving en stonden er niet tig toeristen voor je! :) Daarna hebben we een taxi genomen naar een museum en de chauffeur heeft ons echt enorm geld afhandig gemaakt... We balen er nu nog van! :P Die dag hebben we ook nog een Confucius tempel bezocht. Is een keer wat anders dan al die boeddhistische tempels. Was leuk.
De taxichauffeurs zijn echte kamikazen. Het is een ware oorlog tussen de vele verschillende voertuigen die Shanghai rijk is.
Iets wat met name Saima opviel (lees: het werd een obsessie) is dat de kleine kinderen hier een broek met een gat erin aan hebben. Dan kunnen ze waar dan ook op straat hun behoefte de vrije loop laten gaan. Ook de andere gewoontes waar ik ondertussen al een klein beetje aan gewend ben geraakt shockeerden Saima vaak. Zoals het roggelen, ongegeneerd boeren, neuspeuteren en dergelijke. Ja, het blijven Chinezen....
De conclusie van Shanghai is dat het een drukke stad (24 miljoen mensen!!), een vieze stad en een chaotische stad is. Het is zeer indrukwekkend. Het heeft mooie kanten, maar met een paar dagen heb je het al wel gezien. Toevallig bleven we daar ook maar een paar dagen.
Nog een heugelijk feit wat in Shanghai is gebeurd, is dat ik Saima met stokjes heb leren eten. Het moet er vreemd uit hebben gezien in het restaurant waar we zaten: een buitenlander die een buitenlander met stokjes leert eten! :P Maar het ging Saima goed af (verhongeren zal ze niet)!
Onze reis ging op 13 april naar Guilin, Ping'An. Daar zouden we de rijstterrassen bezoeken. Wat leuk was tijdens de autorit naar ons hotel, was dat we door typisch Chinese dorpjes reden, waardoor ik Saima het echte Chinese beeld kon laten zien. Zo kreeg ze door hoe ik 3 maanden geleefd heb.
Wat een ongelofelijk en geweldig mooie omgeving. Bergen, rijstterrassen en bebossingen.
Voor de dag erna was een tocht door de rijstterrassen met gids gepland voor de hele dag, dus dat beloofde nog wel een hele klim te worden. We kwamen en overwonnen! Het eerste half uur konden we niet verder dan 1 meter kijken (de wolken hingen laag), maar daarna was het een zonnige dag. Daar hadden we enorm geluk mee, want dat gebeurd niet vaak in het regenseizoen. Uur na uur gelopen. Het uitzicht was geweldig, maar onze arme spieren waren minder enthousiast. Zo ook de dagen erna. Berg op, berg af, we waren net de familie Von Trapp (red. The Sound of Music). Op zich niet heel veel rijst gezien, maar dat mocht de pret niet drukken. Ook nog Hollandse koeien gezien (gemixt met een os), dus we voelden ons toch nog een beetje thuis in de bergen.
Aan het eind van de trip gingen we weer terug met een busje. We waren daar niet alleen. Ook 6 dode kippen behoorden tot ons gezelschap (althans, we zagen kippenvoetjes uit een tas steken). Ze hadden dezelfde uitstaphalte. Bij deze halte kwam de beheerder van de kippen erachter dat 1 van de hoofdjes over de grond sleepte (dat is blijkbaar iets wat ook Chinezen vies vinden), maar daar had ze een simpele oplossing voor. De kop werd er zonder pardon afgetrapt (wat een ranzig geluid!!)! Maar het enige waar de mensen van schrokken was van onze reactie (we gilden).
De dag erna hebben we mooi geshopt bij de plaatselijke bevolking en we hebben afgedongen!!! :) We hebben zelfs nog kunnen lachen met de verkopers (dus ditmaal kwam het niet van 1 kant!). De rijstvelden moesten plaats maken voor de pandaberen. Onze reis ging naar Chengdu. Helaas verliep de vliegreis niet zo soepel. Allereerst was er trouwens het feit dat we echt de enige buitenlanders in het vliegtuig waren (dus de Engelse mededelingen waren echt alleen voor ons), en al die mensen staarden met open mond naar ons). We hadden heel veel last van turbulentie (het vliegtuig dan), met veel gegil tot gevolg. Ik ben nooit bang in een vliegtuig, maar ditmaal toch wel. Gelukkig ging het allemaal goed en relaxt voor de stewardessen: ze moesten het grootste deel van de rit verplicht zitten (vanwege de turbulentie).
Ons hotel in Chengdu is erg mooi en ligt in een leuk straatje, vol met leuke winkeltjes. Daar hebben we geluk mee. We zitten naast een Tibetaanse wijk, dus zien we ook veel monniken.
De pandaberen hebben we ook niet met rust gelaten. We hebben samen zo'n 80 foto's gemaakt... Genoeg lijkt me zo. Wat een schattige beestjes zijn dat! We herkenden onszelf er wel een beetje in... Misschien moeten we maar boeddhistisch worden, dan reincarneer je in je volgende leven in een dier en dan willen we een panda zijn! Eten en slapen! Wat wil je nog meer! Verder hebben we nog tempels bezocht en hebben we eindelijk een internetcafe gevonden. Morgenochtend vertrekken we naar Xi'an voor het terracottaleger en daar zal Yuri de 18e bij ons komen.
Nog 1 ding over de Chinezen waar wij door gefascineerd zijn is dat je zou denken dat het zulke nette mensen zijn die netjes in de rij wachten, maar de ervaring leert anders. Ze gaan rennend (half vechtend) naar de gate om in het vliegtuig te stappen (en dat terwijl de plaatsen al vast staan). Ook bij iedere andere plek moet je ze goed in de gaten houden, anders heb je zo 10 van hen voor je staan! En dat gebeurt niet 1 x! Dat is gewoon standaard, waar je ook bent in China! Verbazingwekkend!
Genoeg voor nu, het gaat dus allemaal goed met Saima en mij (Ruth), we genieten volop. Wat ik niet onvermeld kan laten dat ik weer enthousiast eet (lees: schrans). Ik heb me hier gewogen en ben inderdaad afgevallen, maar ik ben druk op weg om dat deze paar weken er weer aan te eten! :P Mijn maag is maar niet vol te krijgen! I'm back in the game!
Dikke kus van Saima en Ruth uit Chengdu
Allereerst over het afscheid. De familie vond mijn cadeautjes erg leuk en met name een boekje met foto's en een verhaal dat ik had gemaakt beviel erg goed. Vrijdagochtend zou ik om 9 uur in de ochtend met de bus gaan. Helaas was ik die nacht voor de verandering weer eens ziek... En niet een klein beetje ook! Buikpijn met alle gevolgen van dien. Niet veel geslapen, dus je zou het gerust een rotnacht kunnen noemen. Toen ik het mijn Chinese moeder vertelde stelde ze voor om mijn vertrek een dag uit te stellen, maar ik had mijn keus gemaakt en zou die dag vertrekken ook! Het afscheid was emotioneel. Je leeft 3 maand intensief met mensen en dan is het plotseling allemaal voorbij! De moeder had het er ook moeilijk mee.
De busreis was dramatisch. Na een kwartier moest ik al naar de wc (dringend) en toen moest ik nog 4 uur en 3 kwartier... Niet bepaald prettig... Ik heb nog nooit zo'n rot busreis gehad. Toen ik in Lijiang was had ik een adres van een hostel in Kunming gevonden, dus die heb ik mooi gebruikt toen ik in Kunming arriveerde. Ik drukte het adres onder de neus van een taxichauffeur. Het was een prima hostel en ook aanbevolen door Lonely Planet. Die dagen erna een beetje uitgeziekt en opgeknapt (ben nu dus weer helemaal beter). Het meisje waar ik het eerder over had (Ingrid), die heeft me elke dag naar allerlei bezienswaardigheden genomen, dus dat was erg leuk. Kunming is een mooie stad. Wel erg groot. Stukken groter dan Dali. Zondagavond kwamen Summer en Ellen ook in Kunming en Ellen heeft toen 2 nachten bij mij geslapen (ik had toch een 2persoonskamer). Met z'n 2en (Ellen en ik) zijn we naar Stoneforest geweest. Dat was nogal een onderneming, want om daar met de bus te komen is nog niet zo gemakkelijk! Na veel geouwehoer en gedoe is het ons gelukt. Helaas wel afgezet (het was duidelijk dat we meer hadden betaald dan de rest van de mensen), maar je kunt niet alles hebben... En onderweg stopten we ook plotseling ergens om een tempel te bekijken... Erg lastig als je niks verteld wordt en dat je alleen duidelijk wordt gemaakt dat je uit moet stappen...
The Stoneforest is een erg mooi en groot park. Heel veel grote stenen. Aan het begin heb je nog zoiets van oe en ah, maar na de 20e steen is dat enthousiasme toch wel een beetje weg. Maar echt een mooi park (dus mocht je in de buurt zijn :-P). Ben daar wel vreselijk verbrand, dus dat was jammer. Daarom heb ik de dag erna maar een paraplu gekocht. Jawel, voor de zon!! Ik word al een echte Chinees! Maar zonder deed het vreselijk pijn, dus ik moest wel.
Die dag erna ben ik met Ellen naar een Expopark, maar dat was niet echt een aanrader. Het was gezellig, maar het park was niet echt wow.
Die avond afscheid genomen van Summer en Ellen. De volgende ochtend zou Ingrid me naar het vliegveld brengen, dus dat had ik mooi voor elkaar.
Ik heb een mooie en relaxte tijd in Kunming gehad en het vakantiegevoel had me al helemaal te pakken! Iets teveel misschien! :-P
Mijn vliegreis ging van Kunming naar Hong Kong. Daar nog een paar uur vertraging (daar kreeg ik mooi een voedselbon, dus dan ben ik tevreden ;) ) en toen naar Shanghai. Daar kwam ik om 12 uur 's nachts aan, wat een tijd. Lang lopen zoeken naar dat hotel (5x gevraagd en 5x de verkeerde kant op gestuurd.). Toen ik het niet kon vinden had ik het opgegeven en ben ik een ander hotel binnengestapt. Bleek het het goede hotel te zijn, maar ze hadden ook een andere naam... zucht...
De dag erna (de 10e zitten we inmiddels op) een beetje relaxt aan gedaan en alvast gekeken waar ik Saima op moest wachten.
11 april was het eindelijk zover. In de vroege ochtend met spul en al naar de terminal waar ik Saima ongeduldig heb opgewacht! Goh, wat is het leuk om weer een bekend gezicht te zien! Het was emotioneel. Wat grappig is, is dat het zo snel weer vertrouwd is. Hoe snel je weer in het oude ritme vervalt is niet te geloven. We werden opgewacht door een Engels sprekend Chinees meisje (over de naam is nogal wat onduidelijkheid) en die bracht ons naar het hotel. En wat was dat een hotel! Het zag er zo duur en luxe uit! De deur werd voor ons opengehouden enzo! Dat beloofde nog wat voor de rest van de reis! En de kamer! Zo groot! Zag er dus goed uit! :)
Al snel begon een rondleiding (sightseeing) door de stad met dat Chinese meisje. We hebben toen gezien: Old Shanghai, Yuyuan Garden, Jade tempel, The Bund, the Bridge to Pudong en the Grand Hyaftt Hotel (daar kun je over de stad kijken vanaf de 88e verdieping, voor zover dat mogelijk was met al die smog). Het meisje had er flink de vaart in, dus we hebben alles bezocht binnen een halve dag. Maar Saima had natuurlijk een flinke reis achter de rug (en ik ben altijd lui :P), dus toen waren we ook wel kapot. Daarna dus lekker op tijd naar bed gegaan. Volgende dag hadden we een vrije dag en die hebben we mooi volgepland.
We zijn eerst nogmaals (maar nu uitgebreid) over de Bund gelopen. Wat een drukte! Een en al toeristen en verkopers. We hebben toen een boottocht gemaakt over de grote rivier (Huangpu). Vanaf het water konden we mooie foto's maken van de omgeving en stonden er niet tig toeristen voor je! :) Daarna hebben we een taxi genomen naar een museum en de chauffeur heeft ons echt enorm geld afhandig gemaakt... We balen er nu nog van! :P Die dag hebben we ook nog een Confucius tempel bezocht. Is een keer wat anders dan al die boeddhistische tempels. Was leuk.
De taxichauffeurs zijn echte kamikazen. Het is een ware oorlog tussen de vele verschillende voertuigen die Shanghai rijk is.
Iets wat met name Saima opviel (lees: het werd een obsessie) is dat de kleine kinderen hier een broek met een gat erin aan hebben. Dan kunnen ze waar dan ook op straat hun behoefte de vrije loop laten gaan. Ook de andere gewoontes waar ik ondertussen al een klein beetje aan gewend ben geraakt shockeerden Saima vaak. Zoals het roggelen, ongegeneerd boeren, neuspeuteren en dergelijke. Ja, het blijven Chinezen....
De conclusie van Shanghai is dat het een drukke stad (24 miljoen mensen!!), een vieze stad en een chaotische stad is. Het is zeer indrukwekkend. Het heeft mooie kanten, maar met een paar dagen heb je het al wel gezien. Toevallig bleven we daar ook maar een paar dagen.
Nog een heugelijk feit wat in Shanghai is gebeurd, is dat ik Saima met stokjes heb leren eten. Het moet er vreemd uit hebben gezien in het restaurant waar we zaten: een buitenlander die een buitenlander met stokjes leert eten! :P Maar het ging Saima goed af (verhongeren zal ze niet)!
Onze reis ging op 13 april naar Guilin, Ping'An. Daar zouden we de rijstterrassen bezoeken. Wat leuk was tijdens de autorit naar ons hotel, was dat we door typisch Chinese dorpjes reden, waardoor ik Saima het echte Chinese beeld kon laten zien. Zo kreeg ze door hoe ik 3 maanden geleefd heb.
Wat een ongelofelijk en geweldig mooie omgeving. Bergen, rijstterrassen en bebossingen.
Voor de dag erna was een tocht door de rijstterrassen met gids gepland voor de hele dag, dus dat beloofde nog wel een hele klim te worden. We kwamen en overwonnen! Het eerste half uur konden we niet verder dan 1 meter kijken (de wolken hingen laag), maar daarna was het een zonnige dag. Daar hadden we enorm geluk mee, want dat gebeurd niet vaak in het regenseizoen. Uur na uur gelopen. Het uitzicht was geweldig, maar onze arme spieren waren minder enthousiast. Zo ook de dagen erna. Berg op, berg af, we waren net de familie Von Trapp (red. The Sound of Music). Op zich niet heel veel rijst gezien, maar dat mocht de pret niet drukken. Ook nog Hollandse koeien gezien (gemixt met een os), dus we voelden ons toch nog een beetje thuis in de bergen.
Aan het eind van de trip gingen we weer terug met een busje. We waren daar niet alleen. Ook 6 dode kippen behoorden tot ons gezelschap (althans, we zagen kippenvoetjes uit een tas steken). Ze hadden dezelfde uitstaphalte. Bij deze halte kwam de beheerder van de kippen erachter dat 1 van de hoofdjes over de grond sleepte (dat is blijkbaar iets wat ook Chinezen vies vinden), maar daar had ze een simpele oplossing voor. De kop werd er zonder pardon afgetrapt (wat een ranzig geluid!!)! Maar het enige waar de mensen van schrokken was van onze reactie (we gilden).
De dag erna hebben we mooi geshopt bij de plaatselijke bevolking en we hebben afgedongen!!! :) We hebben zelfs nog kunnen lachen met de verkopers (dus ditmaal kwam het niet van 1 kant!). De rijstvelden moesten plaats maken voor de pandaberen. Onze reis ging naar Chengdu. Helaas verliep de vliegreis niet zo soepel. Allereerst was er trouwens het feit dat we echt de enige buitenlanders in het vliegtuig waren (dus de Engelse mededelingen waren echt alleen voor ons), en al die mensen staarden met open mond naar ons). We hadden heel veel last van turbulentie (het vliegtuig dan), met veel gegil tot gevolg. Ik ben nooit bang in een vliegtuig, maar ditmaal toch wel. Gelukkig ging het allemaal goed en relaxt voor de stewardessen: ze moesten het grootste deel van de rit verplicht zitten (vanwege de turbulentie).
Ons hotel in Chengdu is erg mooi en ligt in een leuk straatje, vol met leuke winkeltjes. Daar hebben we geluk mee. We zitten naast een Tibetaanse wijk, dus zien we ook veel monniken.
De pandaberen hebben we ook niet met rust gelaten. We hebben samen zo'n 80 foto's gemaakt... Genoeg lijkt me zo. Wat een schattige beestjes zijn dat! We herkenden onszelf er wel een beetje in... Misschien moeten we maar boeddhistisch worden, dan reincarneer je in je volgende leven in een dier en dan willen we een panda zijn! Eten en slapen! Wat wil je nog meer! Verder hebben we nog tempels bezocht en hebben we eindelijk een internetcafe gevonden. Morgenochtend vertrekken we naar Xi'an voor het terracottaleger en daar zal Yuri de 18e bij ons komen.
Nog 1 ding over de Chinezen waar wij door gefascineerd zijn is dat je zou denken dat het zulke nette mensen zijn die netjes in de rij wachten, maar de ervaring leert anders. Ze gaan rennend (half vechtend) naar de gate om in het vliegtuig te stappen (en dat terwijl de plaatsen al vast staan). Ook bij iedere andere plek moet je ze goed in de gaten houden, anders heb je zo 10 van hen voor je staan! En dat gebeurt niet 1 x! Dat is gewoon standaard, waar je ook bent in China! Verbazingwekkend!
Genoeg voor nu, het gaat dus allemaal goed met Saima en mij (Ruth), we genieten volop. Wat ik niet onvermeld kan laten dat ik weer enthousiast eet (lees: schrans). Ik heb me hier gewogen en ben inderdaad afgevallen, maar ik ben druk op weg om dat deze paar weken er weer aan te eten! :P Mijn maag is maar niet vol te krijgen! I'm back in the game!
Dikke kus van Saima en Ruth uit Chengdu
-
16 April 2008 - 09:09
Lotte!!:
Bijna zijt ge al weer terug!!!
Spannend hoor!
Nog heeeeeeeeeeel veel plezier als Jan toerist!!
Dikke kus oe zus! -
16 April 2008 - 09:10
Mirte:
Haha, wat heb ik gelachen om je verhaal! Je vertelt het allemaal zo grappig! Ik voel me hondsberoerd en heb zo een tentamen, maar je weet met je mooie verhaal me helemaal op te beuren! Leuk man! Veel plezier nog, nu nog met z'n 2-en en straks met z'n 3-en! Hang maar lekker de toerist uit en probeer je niet te vaak te laten oplichten door taxichauffeurs enzo! haha
x mirte -
16 April 2008 - 09:11
Mirte:
Balen, net 1 minuut later dan Lotte! -
16 April 2008 - 09:15
Oké Vooruit..:
Doos waarop je 'n deksel doet
Ree, die zie je in het woud
Mier die steeds maar werken moet
Va, waar je zoveel van houdt
Sol, daar zet je para voor,
La, daar stop je alles in
Sier, daar maak je je mooi mee
En dat brengt ons terug bij do, oh oh oh
Of, andere versie..
Doos, waarop je'n deksel doet
Ree, een hertje in het woud
Mier, die heel hard werken moet,
Faam, een ander woord voor roem
Sol, daar zet je para voor,
La, die zit in je bureau,
Si, ik zie dan dit en dat..
En dat brengt ons terug bij do oh oh oh
Of.. LA, van repen chocolaaaaah
kus oe zus -
16 April 2008 - 09:16
Lotte:
en ik weer een paar minuten later dan Mit
!!!!!! -
16 April 2008 - 09:17
Lotte:
Ziengs en Knieper! Groeten uit Hengelo! -
16 April 2008 - 10:05
Mijke:
Hey dame,
geniet nog van die laatste dagen en uren....
Yuri kan niet wachten tot hij je ziet en ik heb hem een cadeautje meegegeven zodat jullie iets leuks kunnen gaan doen!!!
tot snel!
X
-
16 April 2008 - 13:18
Marian:
hoi Ruth,
fijn eindelijk weer een uitgebreid verslag van je te krijgen. Ik was onderhand ook wel heel nieuwsgierig naar waar je bent en hoe het met je gaat. Je vertelt inderdaad wel op een komische manier over allerlei vervelende dingen. Is wel een goeie manier om te relativeren.
Leuk dat het met Saima gelijk weer zo vertrouwd is en dat jullie samen een mooie tijd hebben daar in het verre oosten. Het is wel grappig dat de dingen die voor jou al normaal zijn voor haar helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn. Kun je zien dat je in die drie maanden al behoorlijk bent geïntegreerd.
groeten aan Saima en liefs van mij. xx -
16 April 2008 - 13:46
Martine:
Lieve Ruth,
nog maar iets meer dan 10 dagen en dan ben je weer wat meer in de buurt!! Ik kan niet wachten.
Ik heb vandaag mn trouwjurk uitgezocht!!! Zodra je terug bent vertel ik je meer natuurlijk. En bij de eerste keer afpassen moet je mee hoor!!
Ik had je laatst nog een smsje egstuurd, maar ik denk niet dat je em gekregen hebt. Want vlak er na kreeg ik een mail van je met daarin de vraag of Ronald me al gevraagd heeft. En dat was dus precies wat ik je gesmst had, hihi. Hij heeft me dus officieel ten huwelijk gevraagd. In de het kerkje waar wij ook gaan trouwen. Hoe het precies gegaan is hoor je wel als je in de buurt bent. Goede reden dus om snel naar Zwolle te komen.
Misschien weer bevrijdingsfestival met zn allen? En ik ben natuurlijk ook bijna jarig...
Genoeg redenen om maar zo snel mogelijk naar Zwolle te komen, zodat ik je uitgebreid kan knuffelen.
Tot snel, geniet van je laatste weekjes en geniet vooral van Yuri. Doe hem de groetjes van ons.
Veel liefs en vast een knuffel van Martine -
16 April 2008 - 18:50
Annie:
leuk dat het julliezogoed gaat en ik ben jaloers op wat jullie allemaal zien en meemaken Geniet nogvan de komende week en tot nader horen groetjes annie -
17 April 2008 - 11:25
Jelle:
Damn! Zitten jullie ook in Chengdu :O beetje jammer dat ik nu bericht lees terwijl ik over uur met de trein ga ><
Vette verhalen! Nog gwct?
en waar gaan jullie heen na Chengdu? -
17 April 2008 - 13:49
Lotte :
Wow wat gaaf dat je al zoveel mooie dingen hebt gezien in de afgelopen paar dagen!
De situatie met die kip had ik ook niet graag meegemaakt moet ik zeggen...
Ik had ook hard gegild denk ik!
Hier in het andere oosten wordt het wel heel stil hoor!
Jullie moeten maar snel weer terug komen!
Nog heel veel plezier en doe de groetjes aan Sammy en Yuri!
XXX Lot -
17 April 2008 - 13:51
Lotte M:
Dat laatste bericht was natuurlijk van mij (lotte mensje)!
Was vergeten de M erachter te zetten!
Nou daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag!
XXX -
17 April 2008 - 15:57
Lotte Zus:
Ja, idd Lotte mensje!
Dank u voor de correctie!!
;)
Dahaaaag!
Ook namens Lotte M, heel veel groeten en kussen van Lotte oezus! -
18 April 2008 - 09:07
Jacqueline:
Beroerd zijn en toch maar gaan reizen of klimmen en dan alles maar in je eentje uit zoeken.Ik neem mijn petje voor je af.
Je hebt nu een leuk maatje bij je waar je alle leuke en gezellige dingen mee kunt delen en ervaren. Ik gun je nog een hele fijne tijd in dat bijzondere China.
Liefs van Jacqueline
-
25 Juni 2008 - 20:59
Jelle:
Ruth kun je ff je email adres achterlaten of anders mailen naar jellelubach@gmail.com
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
